[jaetoneja]

Надо же, а я не знал. Я всю жизнь как-то иначе себе это представлял.

Беларуская міфалогія

Кікімары (Вешчыцы)

Кікімары (Вешчыцы) - юныя істоты, што жывуць па сядзібах, выключна жаночага полу, загубленыя да хрышчэння дочкі ці праклятыя маткаю яшчэ ў чэраве.

Дзякуючы свайму юначаму ўзросту, які не мяняецца з гадамі, кікімары зусім бясшкодныя, хоць і засылаюцца ў дамы людзей з варожай мэтаю. Галоўным чынам кікімары збіраюцца ў тыя дамы, дзе адбылося забойства дзяцей. 3-за свае дзяціннасці і часткова полу кікімары зусім забываюцца пра мэты знаходжання ў доме, загульваюцца і перашкаджаюць жыхарам хіба адной валтузнёй. Не ведаючы іншай работы, кікімары часцей за ўсё накідваюцца на пакладзенае некім шытво і пражу, каб дагадзіць ласкавай маці ці яе дачцэ, і працягваюць перапыненую работу. Мэта, аднак, не дасягаецца: крывыя і няўмелыя швы, няроўнасць выпрадзеных нітак раніцой разбіраюцца сталымі жанчынамі і ў адрас майстрых выказваюцца дакоры, заўвагі, нават лаянка. Усё гэта яшчэ больш засмучае бедных кікімар, выклікае больш цяжкія ўздыхі.

Звычайна месцазнаходжанне кікімар у доме - пляцоўка на паверхні печы і падпечак. Калі здагадлівы чалавек хуценька выстрыжа ў Кікімары валасы на цемені крыж-накрыж, яна назаўсёды застанецца чалавекам і працягвае звычайны рост дзіцяці, хаця ў будучым не можа пазбегнуць таго ці іншага недахопу: непрапарцыянальнасць форм, крывізна асобных органаў, касавокасць, немата, заіканне, благія памяць і розум - вось непазбежныя недахопы былой кікімары, якая з узростам зусім забывае пра сваё даўняе жыццё.

Нікіфараўскі Мікалай Якаўлевіч, беларускі этнограф, фалькларыст, краязнаўца.